علیرضا فدایی – ونکوور
دفعهٔ آخری که برای تماشای رقابت زنان در هر رشتهٔ ورزشی به ورزشگاه رفتید یا حتی پای تلویزیون نشستید کی بود؟ فکر می‌کنم این واقعیتی غیر قابل کتمان است که رقابت‌های ورزشی مردان چندین دهه است که در دوران مدرن تحت پوشش رسانه‌ها قرار دارد و استقبال از آن با رقابت‌های زنان قابل مقایسه نیست. حتی به دوران باستان و بازی‌های المپیک اولیه هم که برگردیم سمبل و تصویر این رقابت‌ها مردانی با اندام عضلانی‌اند.
ولی خوب دنیا با سرعت درحال تغییر است خصوصاً در دو دههٔ گذشته موج بزرگی برای نمایش قدرت زنان در تمامی زمینه‌ها وجود داشته است. اگر زنان در عرصهٔ کار، هنر و سیاست فعال‌اند، دلیلی ندارد که در عرصهٔ ورزش هم عرض اندام نکنند. جام جهانی فوتبال ۲۰۱۹ در کشور فرانسه بی‌شک فرصت خوبی برای نمایش پیشرفت این ورزش در بین زنان بود. این مسابقات که از سال ۱۹۹۱ تا به حال هر چهار سال یک‌بار مانند جام جهانی فوتبال مردان برگزار می‌شود، این بار هم با موفقیت برگزار شد و بستر تغییرات بیشتری را فراهم کرد.
۲۴ تیم از سراسر دنیا به رقابت پرداختند و مسابقات با پوشش گستردهٔ مطبوعاتی و تلویزیونی همراه بود. در فوتبال زنان علاوه بر قدرت‌های سنتی فوتبال مردان، تیم‌هایی مثل ژاپن، کانادا، چین و البته آمریکا هم قدرت‌نمایی می‌کنند. جالب است بدانید که در همهٔ کشورهای ذکر شده اگر چه فوتبال سال‌هاست که در حال رشد است اما ورزش اول از نظر محبوبیت نیست. به‌عنوان مثال در کانادا و آمریکا ورزش‌های هاکی و فوتبال آمریکایی سابقه و محبوبیت بسیار بیشتری نسبت به فوتبال (ساکر در آمریکای شمالی) دارند. تردیدی نیست که برخورد فیزیکی و خشونت کمتر در ساکر بی‌ارتباط با محبوبیت آن در بین دختران نیست و موفقیت‌های تیم‌های ملی زنان این کشورها در عرصهٔ بین‌المللی هم مشوق نوجوانان و جوانان برای ادامهٔ این ورزش است.
اینکه زنان از نظر فیزیکی با مردان متفاوت‌اند، واقعیتی غیر قابل کتمان است ولی از نظر تکنیکی و تاکتیکی تفاوت چندانی نباید وجود داشته باشد. بازیکنان زن توانایی‌های تکنیکی بسیاری دارند و سرعت، موقعیت‌طلبی و هوش تاکتیکی آن‌ها دست کمی از همتاهای مرد ندارد.
حضور قابل توجه تماشاچیان در ورزشگاه‌ها دراین جام هم حاکی از این بود که به اندازهٔ کافی توجه و علاقه و حداقل کنجکاوی به فوتبال زنان وجود دارد. در نیمه نهایی این مسابقات که با شرکت ۲۴ تیم برگزار شد تیم‌های آمریکا با شکست انگلستان، و هلند با شکست تیم سوئد به فینال رسیدند ودر نهایت تیم آمریکا که قدرت بزرگ فوتبال زنان است بار دیگر به قهرمانی رسید و این بار در فینال تیم هلند را دو بر صفر شکست داد.
تیم کانادا که دو بار پیاپی در المپیک‌های اخیر به مدال برنز رسیده است و میزبان جام جهانی دورهٔ گذشته بود، متأسفانه در دور دوم مسابقات حذف شد. جای تأسف است که تیم ملی فوتبال زنان ایران هیچ‌وقت دراین مسابقات حضور نیافته است.
پس از پایان این جام و برگزاری و استقبال موفقیت‌آمیز آن، حالا صحبت بر سر پرداخت مالی مساوی با مردان از طرف فدراسیون جهانی فوتبال است. از طرفی مدتی است که بزرگ‌ترین باشگاه‌های جهان سرمایه‌گذاری و برنامه‌ریزی برای تیم‌های زنان خود را هم آغاز کرده‌اند تا از شهرت و سرمایهٔ مالی خود برای اشاعه در این شاخه هم استفاده کنند. بسیاری از کشورها فاقد ساختار حرفه‌ای و لیگ مسابقات برای فوتبال زنان‌اند و برای برابری با فوتبال مردان راهی طولانی در پیش است. باید دید موج هیجان و علاقه‌مندی به این ورزش برای زنان پایدار خواهد ماند یا تا دورهٔ بعدی مسابقات فروکش می‌کند.
